W powodzi obrazów, które sami wytwarzamy, a następnie sami nimi się zalewamy, aż do zakrztuszenia oczu, czasem trafiamy na jakieś zapomniane zdjęcie w smartfonie. Jednak trafić na niepamiętane nagranie to zupełnie coś innego. Oczywiście nie chodzi tu o piosenkę czy zapis rozmowy. Raczej o pejzaż dźwiękowy. W przypadku obrazu, wystarczy by znalazł się na linii wzroku - mgnienie oka, krótkie spojrzenie, by zorientować się w całości. Jednak nie ma mgnienia ucha albo linii słuchu. Dźwięk wymaga czasu i przestrzeni. Więc przypomniałem sobie o dyktafonie, a tam jakieś kilkanaście plików. Wśród nich ten. Jest pierwszy listopada, o czym zupełnie nie pamiętałem, bo akurat byłem w Kutaisi. Poszedłem na trekking spacer wzdłuż Rioni. Było pochmurnie, trochę padało. Szedłem w kierunku elektrowni wodnej Gumati. Jeden z pomników sowieckiej industrializacji, wzniesiony pod koniec lat 50. XX wieku. Dzięki temu poniekąd, dziś Gruzja nie jest w całkiem dosłownie ciemnej dupie, bo energia rzek jest ź