Dźwięk tygodnia: Synagoga się nie rozpływa

Długo nie wiedziałem co zrobić z tym nagraniem. Najłatwiej wytłumaczyć to tym, że jest po prostu marnej jakości i to jest dobra wymówka. Brzmi kiepsko, zostało zarejestrowane na szybko, jak się da, tym co było pod ręką, czyli telefonem. Nie planowałem tego dnia niczego nagrywać, nie miałem sprzętu. Zresztą, nie spodziewałem się, że właśnie tego dnia znajdę się z tymi ludźmi w tym  właśnie miejscu. Ale tak naprawdę, to nie o to chodzi. Ale czy w ogóle powinno się takie chwile rejestrować? Czy wolno je potem odtwarzać? A może wręcz trzeba?

▶ Polub Niemiejsca na Facebooku ◀

Tuż przed wybuchem pandemii, na początku lutego 2020 roku organizowałem w Poznaniu wizytę studyjną. Byli to przewodnicy i przedstawiciele branży turystycznej z Izraela, którzy szukali nowych miejsc, atrakcji, które można polecać turystom.
Pominę parę szczegółów natury organizacyjnej, w każdym razie pod koniec ich pobytu weszliśmy do poznańskiej synagogi. Tej, której Niemcy nie spalili, jak to mieli w zwyczaju, za to przerobili na basen w pierwszych latach II wojny. I pozostała ona basenem aż do 2011 roku. Dziś jest opuszczona, coraz bardziej dosłownie dziurawa, bo przez dach leci woda.
Po wejściu grupa się rozeszła to tu, to tam. Zaczęło się oglądanie, robienie zdjęć. Jednak nie było w tym urbexowej ciekawości, niemal wścibstwa, a coś zupełnie innego. Po chwili niektórzy zaczęli płakać. Niemal instynktownie ludzie łączyli się w grupki, obejmowali, dając sobie poczucie bezpieczeństwa. Ktoś zaintonował pieśń. Najpierw niepewnie. Wsparciem okazała się melodia z puszczona z telefonu. Znak czasów - smartfon jako kantor. Po chwili dołączyli chyba wszyscy. Monumentalne wnętrze wypełnił śpiew, odbijający się od ścian, a trochę wnikający w zawilgocony, odpadający tynk.

* * *

Mijają niemal równo dwa lata, a dziś jest 27 stycznia 2022, Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Przyszłość synagogi cały czas jest niepewna, a stan coraz gorszy. Pomimo to cały czas trwa ta wielka szara "basenogoga" i nie chce się rozpłynąć w krajobrazie.


📅 09.02.2020 | 11:26 | Poznań, Polska
📌 N52°24'39.5" E16°56'05.8"
🌡 4°C 🌤

Lokalizacja: Wroniecka 11A, 61-763 Poznań, Polska

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

nie-miejscownik: Antoninek - przewodnik alternatywny

Obraz
👉  Polub mikrosytuacje na Facebooku  👈 Dlaczego Antoninek? W końcu to zupełnie zwyczajna dzielnica na obrzeżach Poznania? Ponieważ nie ma miejsc nieciekawych, są tylko takie, którym nie poświęca się dość uwagi. Każdy krajobraz nosi bowiem w sobie historie ludzi, ich wyobrażeń, tego jak chcieli i dalej chcą upiększać swoje otoczenie. O tym chcemy opowiedzieć w nie-miejscowniku, czyli przewodniku po zakątkach niedocenionych, niepoznanych lub wręcz zapoznanych. Nie znajdziemy tych opowieści w tradycyjnych bedekerach, na próżno ich szukać w błyszczących katalogach biur podróży. Żaden bloger turystyczny podróżniczy nie uwzględnia ich na liście „top dziesięć rzeczy, które musisz zobaczyć w tym mieście”. Choć są tak blisko, to można się tam poczuć obcym osobnikiem, który jest na wszelki wypadek dyskretnie dozorowany, obserwowany zza firanek. Tym, który się rozgląda, choć sam raczej unika kontaktu. Za to rości sobie prawo do łatwych ocen oraz tanich posiłków i noclegów. Jednym sło
Czytaj dalej »

Jak wybuch II wojny światowej wpłynął na turystykę w Poznaniu?

Obraz
Poznań a w czasie wykonania zdjęcia Posen – Most Teatralny w 1941 roku (źródło: Fotopolska.eu ). Tytułowe pytanie można potraktować jako retoryczne, a w najgorszym razie uznać za głupie. No bo jak wybuch wojny mógł wpłynąć? W czasie wojny nikt nie myśli o turystyce. Jednak idąc za ludową mądrością, mówiącą, że nie ma głupich pytań, warto przyjrzeć się temu zagadnieniu bliżej. Szczególnie, że stało się ostatnio niebezpiecznie aktualne. ▶  Polub Niemiejsca.xyz na Facebooku  ◀ Turystyka między wojnami Na początku 1919 roku w Stanach Zjednoczonych ukazał się pewien folder, zachęcający do podróży do dalekiego europejskiego kraju. Jego okładka wyglądała następująco: „młody mężczyzna w bawarskich portkach ze skóry i kapeluszu z piórkiem idzie skrajem leśnego wąwozu. Nad nim góruje gotycki zamek, a w tle kusząco lśnią zaśnieżone góry” (Boyd 2019). Nie trzeba nawet dodawać podpisu. Od razu wiadomo, że chodzi o Niemcy. Wystarczyło kilka miesięcy od momentu, gdy ucichły fronty I wojny światowej,
Czytaj dalej »